Μετά από ενάμιση μήνα από τη συνάντησή του με τον συνήγορο υπεράσπισής του στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Αμβούργου, λάβαμε επιστολή που έγραψε ο Κενάν την ημέρα της συνάντησής του με τον κ. Ευσταθίου.
Η επιστολή ακολουθεί:
Σήμερα συναντήθηκα με τον συνήγορο υπεράσπισής μου Ευσταθίου. Υπό αυτή την έννοια, θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον κυπριακό λαό. Ο κυπριακός λαός έχει εκπληρώσει τις ανθρωπιστικές και ευσυνείδητες ευθύνες του προστατεύοντας τις ιστορικές του αξίες. Μοιραζόμαστε έναν κοινό πόνο με τον κυπριακό λαό. Μιλώντας για πόνο, σήμερα είναι επίσης η επέτειος της σφαγής της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου. Έχουν περάσει 68 χρόνια από τη σφαγή της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου. Στην πραγματικότητα, η 6-7 Σεπτεμβρίου δεν είναι απλώς μια σφαγή. Είναι επίσης η ημερομηνία κατά την οποία ξεκίνησε η κατοχή της Κύπρου. Δεν υπάρχει μεγάλη σχέση με αυτό στην ιστορία, αλλά με την ευκαιρία της σημερινής ημέρας, θα ήθελα να δηλώσω ότι έφτασα σε αυτό το σημείο ως αποτέλεσμα των συγκεντρώσεων μου τις τελευταίες ημέρες. Βεβαίως, θα ήθελα να επισημάνω και τους ιστορικούς λόγους για αυτό και πώς αποκαλύφθηκε η κατοχική νοοτροπία.
Ένα ή δύο χρόνια πριν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το τουρκικό κράτος, το οποίο μετέτρεψε τις ισορροπίες του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου σε ευκαιρία, κυμάτιζε τότε ένα μεγάλο σύνθημα. Το σύνθημα που ανέπτυξε για να πραγματοποιήσει την κατοχή της Αντάκιας ήταν: “Το Hatay είναι τουρκικό και θα παραμείνει τουρκικό”. Λίγο μετά από αυτό το σύνθημα, η Γαλλία, η οποία βρισκόταν τότε υπό την απειλή της Γερμανίας, άφησε με περισσή άνεση το Hatay στο τουρκικό κράτος.
Αργότερα, το τουρκικό κράτος, που πήρε αποτελέσματα από αυτό, ανέπτυξε ένα δεύτερο σύνθημα. Αυτό ήταν το σύνθημα “Η Κύπρος είναι τουρκική και θα παραμείνει τουρκική”. Το σύνθημα αυτό άρχισε να χρησιμοποιείται στα μέσα της δεκαετίας του 1950.
Αυτό το σύνθημα ήταν το σύνθημα του πολέμου που προετοίμαζε το τουρκικό κράτος στις τάξεις του ΝΑΤΟ εναντίον του λαού της Κύπρου που εξεγέρθηκε κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Αυτό το σύνθημα οδήγησε στην εισβολή του τουρκικού κράτους στην Κύπρο περίπου 20 χρόνια αργότερα.
Το έναυσμα της εισβολής στην Κύπρο δόθηκε με τη σφαγή της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου. Ο Sabri Yirmibeşoğlu, επικεφαλής του Τμήματος Ειδικού Πολέμου εκείνη την εποχή, δήλωσε: “Η 6-7 Σεπτεμβρίου ήταν μια επιχείρηση ειδικού πολέμου και μια θαυμάσια οργάνωση. Πέτυχε το στόχο της” αποκαλύπτει επαρκώς αυτό το γεγονός. Έχουν περάσει 68 χρόνια από τη σφαγή της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου 1955, την οποία περιέγραψε κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Αν και έχει περάσει πολύς καιρός από τη σφαγή στην Κωνσταντινούπολη, κατά την οποία λεηλατήθηκαν οι περιουσίες μη μουσουλμανικών λαών, ιδίως Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων, σφαγιάστηκαν πολλοί άνθρωποι και βιάστηκαν εκατοντάδες γυναίκες, είναι ακόμη νωπή στη μνήμη.
Η εφημερίδα Istanbul Express, η οποία ως γνωστόν ήταν τότε κοντά στο κράτος, πυροδότησε τις επιθέσεις με ένα προκλητικό άρθρο που ανέφερε ότι “μια βόμβα έριξαν οι Έλληνες στο σπίτι του Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη”. Η εφημερίδα, η οποία είχε κυκλοφορία περίπου 20.000, δημοσίευσε μια δεύτερη έκδοση με τίτλο “Το σπίτι του Ατατούρκ μας βομβαρδίστηκε” δύο ώρες πριν από την έναρξη των γεγονότων και 290.000 αντίτυπα της εφημερίδας πουλήθηκαν εκείνη την ημέρα. Τα μέλη του “Συνδέσμου “Η Κύπρος είναι τουρκική””, ο οποίος ήταν οργανωμένος κατά των μη μουσουλμάνων εκείνη την εποχή, διένειμαν την εφημερίδα σε όλη την Κωνσταντινούπολη και προετοίμασαν το έδαφος για μια σφαγή κατά των μη μουσουλμάνων.
Στη συνέχεια, στις 6-7 Σεπτεμβρίου, χιλιάδες άνθρωποι, προκλημένοι και φλογισμένοι, βγήκαν στους δρόμους με αξίνες, τσεκούρια και ξύλα και λεηλάτησαν μη μουσουλμανικά σπίτια και επιχειρήσεις, εξαπλώνοντας από το Beyoğlu, το σημείο εκκίνησης των γεγονότων, στο Kurtuluş, το Şişli, το Nişantaşı, το Eminönü, το Fatih, το Balat, το Eyüp, το Bakırköy, το Yeşilköy, το Ortaköy, το Arnavutköy, το Bebek, το Kadıköy, το Kuzguncuk και το Çengelköy, όπου ζούσαν πολλοί Έλληνες. Τα επεισόδια, τα οποία οι δυνάμεις ασφαλείας απλώς παρακολουθούσαν αλλά δεν επενέβαιναν, σταδιακά αυξάνονταν.
Σύμφωνα με επίσημες πηγές, καταστράφηκαν 4.214 σπίτια, 1004 χώροι εργασίας, 73 εκκλησίες, 1 συναγωγή, 2 μοναστήρια, 26 σχολεία. Δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Εκατοντάδες άνθρωποι τραυματίστηκαν. Εκατοντάδες γυναίκες βιάστηκαν.
Μετά τη σφαγή της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου, όλες οι περιουσίες που ανήκαν στους Έλληνες λεηλατήθηκαν, σφαγιάστηκαν και βιάστηκαν, και ως αποτέλεσμα αυτής της λεηλασίας, ένα σημαντικό μέρος των μη μουσουλμάνων, ιδιαίτερα των Ελλήνων, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στο εξωτερικό.
Με αυτόν τον τρόπο, σταδιακά μπήκαν οι πλάκες για την κατοχή της Κύπρου.
Η σφαγή της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου είναι μια θεμελιώδης δραστηριότητα της επιτροπής διερεύνησης κινητοποιήσεων, η οποία αποτελεί συνέχεια του βαθέος κράτους, της Οργάνωσης της Ένωσης και της Προόδου. Χωρίς τη σωστή κατανόηση αυτής της σφαγής, κανένας αγώνας που θα διεξαχθεί σήμερα δεν θα έχει καμία πιθανότητα να επιτύχει αποτελέσματα. ( İttihat Terakki, Teşkilatı mahsusa)
Χωρίς την κατανόηση της σφαγής της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου, δεν μπορεί να γίνει κατανοητή η κατοχή της Κύπρου σήμερα. Είναι επίσης ακατανόητο γιατί η διεθνής σκηνή δεν μιλάει ενάντια στην κατοχή της Κύπρου σήμερα. Αν θέλουμε να κατανοήσουμε το σήμερα, αν θέλουμε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει σήμερα, πρέπει να κατανοήσουμε καλά την 6-7 Σεπτεμβρίου. Γιατί υπάρχουν πολλές ακόμα 6-7 Σεπτεμβρίου και θα υπάρξουν πολλές ακόμα.
Για να αποτρέψουμε περισσότερες 6-7 Σεπτεμβρίου, σημαίνει να κατανοήσουμε τους ιδιοκτήτες της νοοτροπίας της 6-7 Σεπτεμβρίου και να ευαισθητοποιήσουμε τους πολίτες για το πώς να την καταπολεμήσουμε. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε, δεν πρέπει να τους αφήσουμε να ξεχάσουν.
Με την ευκαιρία αυτή, χαιρετίζω και πάλι όλους με τα πιο θερμά συναισθήματα και τους ευχαριστώ όλους για όλα. Ελπίζω να συναντηθούμε σε ένα ελεύθερο περιβάλλον…. Κενάν Αγιάς